Merhaba sevgili dostlar.

Köşemdeki ilk yazımda önce yalan söyleyen meslek gruplarına değinmek istiyorum . Daha sonra hikayeme geçeceğim . Yalan söyleyen meslek grupları arasında avukatlar 3 . sırada gelir. Avukat, müvekkilinin yalancısıdır ; ne derse o şekilde konuşmak zorundadır 2 . sırada gazeteciler yer almaktadır . Kimi kendinden yalan uydurur , kimisi de haber kaynağının yalancısıdır. Kim ne derse onu yazar. 1. sırada ve listenin başında politikacılar gelir. Onların en büyük sermayesi yalandır zaten ; yalan üreterek , insanlara masal anlatarak kandırırlar . İstediklerini elde ettikten sonra hiçbir sözlerini tutmazlar ve hatta inkar ederler. Avcılar da yalan söyler , ancak onlarınkine diğerlerinin yanında yalan diyemeyiz ; sadece tatlı palavralar ...

Yıllardan 1994 , gazetecilik mesleğine yeni başladığım yıllardı. Ülkemizi yerel seçim heyecanı sarmıştı. Bir yandan partilerin sokak süslemeleri , bir yandan belediye başkan adaylarının havada uçuşan süslü sözleri , vaatleri ve seviyeli tartışmalar sürüp gidiyordu. Derken biz de habercilik anlayışıyla adayların toplantılarını, açıklamalarını sürekli takip ederek vatandaşa yansıtıyorduk . O yıllarda gazete ve gazetecilik çok değerliydi ; çok saygın bir meslekti çünkü Türkiye henüz cep telefonu ve internet ile tanışmamıştı ve günümüzdeki gibi yüzlerce , binlerce gazete ve televizyon yoktu. İnsanların gözü kulağı sadece gazetelerdi. Gelelim asıl meseleye Arı gibi çalışan , üstelik amblemi bile arı olan bir partinin çiçeği burnundaki Bursa Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Erdem Saker ile yaptığımız görüşme sonucu bizlere randevu verdi . Hafta sonu Bursa'nın üzerinde keşif uçağı ile dolaşarak şehrin mimari yapısını inceleyecekti ; bizi de bu uçuşa davet ettiğini belirtti . Tabi uçak 6 kişilik olduğu için zaten o yıllarda da Bursa'da 3 tane köklü, güçlü yerel gazete bulunmaktaydı. 3 gazeteci arkadaş, başkan adayımızın danışmanı Sadak Gençosman , sanırım bir de pilot vardı uçakta 2. pilot yoktu . Tabi ki bizim de bu konuda bir uzmanlık alanımız yoktu ; bütün hayatımız tek pilota bağlıydı. Olumsuz bir durumda tek umudumuz otomatik pilottu . Neyse , konuyu pilota bağlamadan , sözü fazla uzatmadan meseleye geçelim . Mimar kökenli olan başkan adayımız , şehrin yukarıdan mimari yapısını inceleyerek bir yandan notlar alıyordu , bir yandan bizimle sohbet ediyordu . Şöyle bir cümle kullandı: "Arkadaşlar, sizce bizim parti seçimlerde Bursa'da ne yapar ?" Ben de tecrübeme dayanarak kendisine dedim ki : " Başkanım , kesinlikle 4-0 yapar ; tablo onu gösteriyor , yani Bursa Büyükşehir ve 3 merkez ilçe olmak üzere ." Bu lafımın üzerine gözleri parlayan başkan adayı, kendisi de bana dedi ki : " 4-0 yaparsak , Eğer sana altın kalem alacağım söz ." Tabi ki bu sözün üzerine , "İnşallah başkanım , 15 gün sonra seçimler olacak ; o zaman alırsınız , acelesi yok ," dedim . Sağ salim karaya indikten sonra kendi kendime dedim ki : "İnşallah havada verdiği sözü yerde unutmamıştır ." Derken yerel seçimler yapıldı; malum parti Bursa' yı 4-0 kazandı, adeta tulum çıkardı. Tabi hemen kapısına dayanamadım : " Nerede benim kalemim ?" diye . Şöyle şöyle birkaç ay geçtikten sonra makamını ziyaret ettim , başarılar dilemek için latife olsun diye , " Başkanım , altın kalem siparişi verdiniz mi ?" dedim . . O da bana aynen şunu söyledi : "Sadece sana söz vermedim ; diğer iki arkadaş daha vardı. Sizlerle bir gün buluşalım , tavla falan oynayın ; kim kazanırsa ona alayım altın kalemi ." Bu sözün üzerine ben de dedim ki : " Başkanım , altın kaleme sahip olmak o kadar kolay değil ; sadece tavla ile olmaz bu iş. Güreş tutalım , 500 metre koşalım ; daha sonra bütün bu aşamaları kazanan kişiye altın kalemi alırsınız ." O da politikacı edasıyla pişkince sırıtarak , "Olabilir, mantıklı geliyor ," dedi. Tabii ki aradan yıllar geçti ; malum partinin görev süresi doldu ve çoktan tarih oldu . Verilen altın kalem sözleri de yalan oldu , politikacıların ülkeye ve millete vermiş olduğu diğer sözler gibi tutulmadı maalesef . Mesele altın kalem değil ; insan bir kurşun kalem alır , üzerine altın yazar , hediye eder , sözünü tutar , değil mi dostlar ? Yoksa gün gelir , böyle kulaklarını çınlatırlar adamın ...