Türkiye, dört mevsimi yaşayan, dağlarıyla, ormanlarıyla ve bereketli topraklarıyla eşsiz bir coğrafyada yer alıyor. Ancak bu güzellikler zaman zaman felaketlerin sahnesi haline gelebiliyor. Özellikle yaz aylarında artan sıcaklıklar, ihmaller ve sabotajlar sonucunda orman yangınları ülkemizin birçok noktasını kasıp kavuruyor. Ağaçlar yanıyor, canlılar kaçıyor, köyler boşalıyor, yürekler kavruluyor… Fakat bu yangınlara karşı birileri her seferinde cesaretle alevlerin içine yürüyor: İtfaiye erleri.

Kahramanlar Sessizdir: Onlar Hep Oradaydı

İtfaiyeciler, mesleklerinin doğası gereği tehlikeye koşarlar. İnsanların canını kurtarmak, evlerini korumak, ormanları savunmak için tereddüt etmeden ateşin içine girerler. Ama bizler onları çoğu zaman yangınlar söndüğünde hatırlarız. Oysa onlar, bu mücadelenin her saniyesinde hayatlarını riske atarlar. Ne var ki bazı kahramanlar, bu görevden bir daha geri dönemez…

Türkiye’de geçmişte ve günümüzde çok sayıda itfaiye eri, orman işçisi ve gönüllü, alevlerle savaşırken şehit oldu. Onlar, sadece bir yangını söndürmeye gitmemişti; onlar aslında vatanı savunmaya gitmişti. Kimi zaman dumanların içinde yönünü kaybedip şehit düştü, kimi zaman alevlerin arasında mahsur kaldı… Ama her biri cesaretin ve fedakârlığın sembolü olarak aramızdan ayrıldı.

İsimleri Değil, Cesaretleri Unutulmaz

Eskişehir'de Hatay’da, Manavgat’ta, Marmaris’te, Muğla’da, Çanakkale’de… Her büyük yangının ardından bir isim daha kazındı hafızamıza. Onlar sadece birer itfaiye eri değildi; onlar eşti, evlattı, kardeşti, bir çocuğun kahramanıydı. Ancak görev uğruna canlarını verdiler.

Toplum olarak zaman zaman unutsak da, onların aileleri her gün o yangını yeniden yaşar. O yangında sadece ormanlar değil, bir annenin evladı, bir çocuğun babası da yandı. Bu yüzden her itfaiye şehidi, sadece kendi ailesinin değil, bu ülkenin ortak acısıdır.

Sorumluluk Hepimizin

Bu fedakârlıkların ardından bize düşen, sadece dua etmek ya da taziye mesajları yayınlamakla sınırlı kalmamalı. Bu kahramanların anılarına sahip çıkmak, bilinçlenmek, önlem almak ve doğaya saygı duymak zorundayız. Sigara izmaritini ormana atmamak, cam şişeyi doğaya bırakmamak, piknik ateşini kontrolsüz bırakmamak gibi basit ama hayati davranışlar, bir yangını ve bir şehidi önleyebilir.

Ayrıca devletin ve yerel yönetimlerin bu kahramanlar için daha güçlü ekipmanlar, daha iyi çalışma şartları ve daha kapsamlı yangın eğitimleri sağlaması gerekir. Çünkü her yangın sezonu, yeni bir sınavdır ve bu sınavda en önde yine onlar olacaktır.

Son Söz

Bu topraklar, ateşin içinde can veren kahramanlara çok şey borçlu. Her itfaiye eri, görev yerine giderken ailesine “merak etmeyin, dönerim” der ama bilir ki bu dönüş garanti değildir. Ve bazen dönemezler…

Ama biz onları unutmayarak, fedakârlıklarını anlatarak ve mücadelelerini sürdürerek yaşatabiliriz. Her ağaç, her serin gölge, her temiz nefes... belki de onların bize bıraktığı en büyük mirastır.

Alevlerin arasında şehit düşen kahramanlar… Ruhunuz şad olsun. Türkiye sizi unutmayacak.