Ne oldu bize, ne çabuk unuttuk insanlığı,

Bir lokma ekmeği bölüşen o eski samimiyeti?

Yürek yürekle ısınmaz, göz gözle gülmez olmuş,

Sözler yalan, eller kirli, vicdan uyur olmuş.

Dost denilen çıkar peşinde, kardeş kardeşe küsmüş,

Bir selam, bir hatır sorma, artık bize küs durmuş.

İnsanlık bitmiş diyor dilim, yüreğim paramparça,

Kör olmuş gözlerimiz, hırs sarılmış dört bir yana.

Yerde bir karınca ezilse incinirdi kalbimiz,

Şimdi insanlar eziliyor, gülüp geçiyoruz biz.

Sevgi yerine kin büyümüş, merhamet toprak altında,

Gönül kırmak marifet, aldatmak zafer sandığında.

Ah bir bilsek insanlığı, tekrar tutsak elimizde,

Küçüğe sevgi, büyüğe saygı, bir dua dilimizde.

Belki bir gün döner dünya, dönerse umut bitmez,

İnsanlık ölmez diyenler var, ölmez… belki de yetmez.

07 Temmuz 2025 Pazartesi Mustafa Berber tarafından yazılmıştır...